W Roczynach, na zboczu Złotej Górki mieszka z mężem i dziećmi Małgorzata Archer - kobieta wielu talentów, artystka i projektantka. Długo parała się głównie muzyką, ale od jakiegoś czasu zajmuje się tworzeniem wyjątkowych lamp, mebli oraz odzieży z lnu oraz wełny. Ponadto maluje i fotografuje, a ostatnio zaczęła też pisać. Spisała historię swego życia, całą opowieść własnoręcznie ilustrując.
Jej dzieło bazuje właśnie głównie na obrazkach, a nie na dużej ilości słów, ale Małgorzata Archer mogłaby, gdyby chciała, napisać opasłą księgę o zmiennych kolejach swego losu. W jej życiu działo się bowiem bardzo dużo. Nie brakowało w nim niezwykłych wydarzeń i fascynujących przygód. Artystka pochodzi z Dolnego Śląska, ale znaczną większość dorosłego życia spędziła poza granicami Polski, w bardzo odległych od niej krajach. Studiowała w Pekinie, gdzie ledwo uszła z życiem z masakry na placu Tiananmen. Potem wyjechała na Jamajkę, stamtąd zaś do Nowego Jorku, mieszkała też w Hongkongu, Tajlandii i Wielkiej Brytanii, a prócz tego zwiedziła wiele innych krajów.
„Pewnego dnia otrzymałam fantastyczną propozycję odwiedzenia „Czarnego Prezydenta’’ Fela Kuti w jego posiadłości w Nigerii, gdzie zamieszkiwał z 28 żonami (wokalistkami, które poślubił, chroniąc je przed szykanowaniem społeczno-politycznym i z którymi się rozwiódł 2 lata później, uzasadniając to tym, że żaden facet nie ma prawa do posiadania waginy). Fela był niesamowicie charyzmatycznym muzykiem, którego odważne treści polityczne prowokowały skorumpowany rząd do masakrycznych ataków na niego i jego rodzinę. Moja wizyta przypominała audiencję u majestatycznego króla, który wystąpił w nowych szatach cesarza (z wyjątkiem skromnych minimajtek) i z ogromnym jointem podanym mu na srebrnej tacy. Późniejszy nocny koncert w jego muzycznej „świątyni” przypominał fantastyczny karnawał woodoo, zapisując się głęboko w mojej kreatywnej matrycy” – to opis jednej z jej podróży, który zawarła w swojej książce.
Ustatkowała się dopiero, gdy wyszła za mąż i została matką. Gdy życie w Londynie z czwórką dzieci stało się nieznośne, postanowiła wrócić do Polski. Szukając za pośrednictwem Internetu spokojnego, zielonego skrawka ziemi dla swojej rodziny, znalazła wymarzoną nieruchomość w Roczynach. Dom wśród drzew na zboczu Złotej Górki. Tam znalazła ukojenie i chyba po raz pierwszy w życiu poczuła przywiązanie do miejsca.
„Wielki Wóz zaparkował na wieczność nad moim domem w lesie, jak wehikuł czasu(...). Leśny ogród okalający dom ma po sto dużych kroków w każdą stronę świata i ponad dwieście drzew, których nie uważam za swoje, gdyż to ja jestem ich własnością. Posiały się tu przede mną, więc to ja do nich należę, jestem im wiernie oddana i do ich dyspozycji. Z tegoż magicznego ogrodu na zboczu Złotej Górki często symuluję podróże interplanetarne, dysponując całkiem bujną wyobraźnią oraz ogromnymi połaciami otwartego nieba, niezakłóconego światłami ziemskiej cywilizacji. Na najwyższej “półce” ogrodu rosną moje szlachetnie wysmukłe przyjaciółki brzozy, łączące swoje bujne konary, które wyglądają niczym sklepienie żebrowe gotyckiej katedry. Rozwiesiłam tam hamaki i magiczne lampki. To miejsce pojednania z drzewami, które kołyszą mną, muskane delikatnym powiewem wiatru, zmysłowego przyjaciela horyzontu, łącząc nas w jedną całość. To moja Świątynia Dumania” – tak opisuje Małgorzata Archer swój niezwykły ogród w książce, która jeszcze nie ukazała się drukiem.
Więcej o pani Małgorzacie pisaliśmy tutaj.
tomekх, 07.10.2023 17:29
Wina PISu