Na remizie odsłonięto pamiątkową tablicę

Klemens Matusiak urodził się w 1882 r. w Bulowicach jako syn Ignacego i Katarzyny z Wierońskich. Niedługo po ukończeniu Seminarium Nauczycielskiego w Krakowie związał swe życie ze Śląskiem Cieszyńskim. Nauczał w Trzanowicach, działał w polskich organizacjach pedagogicznych w Cieszynie oraz w Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół”, którego był naczelnikiem w latach 1905-1907. Był wydawcą gazety „Jutrzenka” dla młodzieży oraz autorem „Atlasu geograficznego dla szkół ludowych”.

W chwili wybuchu Wielkiej Wojny został powołany do wojska austriackiego, w którym jako oficer pełnił funkcję cenzora. W 1918 roku stanął na czele przewrotu, który dał początek odzyskania niepodległości w tym regionie. Później brał jeszcze udział w walkach o granicę z Czechosłowacją. W okresie międzywojennym zamieszkał w Bielsku, gdzie jako inspektor szkolny był odpowiedzialny za repolonizację niemieckich szkół. Jednocześnie działał aktywnie na arenie lokalnej polityki, udzielał się społecznie.

W 1939 roku uciekał przed niemieckim okupantem. Wojenna tułaczka zaprowadziła go m.in. na Cypr, a potem do Jerozolimy, gdzie skupiał środowisko polskich nauczycieli. W 1947 roku trafił na Wyspy Brytyjskie, a potem osiadł w Stanach Zjednoczonych, pracując jako introligator, angażując się jednocześnie w sprawy Polonii skupionej w chicagowskim Kole Kęczan. Wrócił do Polski w 1957 roku. Przez całe swoje dorosłe życie był związany z ruchem na rzecz ochrony przeciwpożarowej. Pomagał zorganizować kilkadziesiąt polskich jednostek OSP, w tym także tę w Bulowicach. Dziś strażacy Śląska Cieszyńskiego – honorując jego osiągnięcia – przyznają Medal im. Klemensa Matusiaka za zasługi dla pożarnictwa. Zmarł w 1969 roku.