Andrychowianin Alek Świdowski chce pomóc koledze z Mariupola, z którym jeszcze w ubiegłym roku uczęszczał do tej samej klasy. Dima po skończeniu szkoły w Andrychowie wrócił do rodzinnego kraju, gdzie znalazł dobrą pracę, a wkrótce doczekał się narodzin córeczki. Niestety, sielanka skończyła się wraz z nadejściem wojny. Aby uciec z rodziną do Polski, mężczyzna musiał się zadłużyć.
Dima Ivanchenko przez cztery lata mieszkał w Andrychowie, gdzie uczęszczał do Centrum Kształcenia Zawodowego i Ustawicznego nr 1, potocznie zwanego Kotarbinem. Po skończeniu szkoły, w kwietniu ubiegłego roku wrócił do rodzinnego Mariupola na Ukrainie. Miał tam już wówczas żonę, a ponadto dostał bardzo dobrą ofertę pracy. We wrześniu przyszła na świat jego córeczka. Wszystko układało się znakomicie, aż do czasu wybuchu wojny. Mariupol był jednym z pierwszych zaatakowanych przez wojska rosyjskie miast. Już w marcu znaczna większość jego zabudowy zamieniła się w ruiny. Ludzie nie mieli dostępu do bieżącej wody i prądu, szybko też zaczęło brakować im jedzenia. Ich życie cały czas było zagrożone, a tymczasem ucieczka z oblężonego miasta była praktycznie niemożliwa.
Dimie i jego rodzinie udało się to dopiero po zdobyciu Mariupola przez Rosjan. Ale wcześniej musiał jeszcze zdobyć gotówkę na paliwo, noclegi na trasie i wyżywienie, bo wiedział, że nie dojedzie do Polski najkrótszą możliwą drogą. - Mieliśmy pieniądze na kontach bankowych, a karty bankomatowe i kredytowe wkrótce po rozpoczęciu wojny przestały działać. Dlatego pożyczyłem gotówkę od kolegi. A jechaliśmy przez Rosję, Estonię, Łotwę i Litwę. Ucieczka przez Ukrainę byłaby zbyt ryzykowna – wyjaśnia Dima. W sumie pokonał 3,5 tys. km, by bezpiecznie dowieźć do Andrychowa żonę i malutką córeczkę. Dotarł tutaj 19 czerwca. Rodzina zamieszkała u szkolnego kolegi Dimy - Alka Świdowskiego. - Teraz szukam pracy i mieszkania – mówi.
Sporym zamartwieniem jest dla niego również konieczność spłaty długu zaciągniętego przed podróżą do Polski. Potrzeba mu na to 3400 zł. Dlatego Alek Świdowski postanowił mu pomóc i zorganizować zbiórkę, by zebrać potrzebne pieniądze. - Liczę na to, że dzięki nagłośnieniu tej sprawy uda się też znaleźć mieszkanie i pracę dla Dimy. Bo choć staram się mu w tym pomóc, na razie nie ma efektów. Ale jesteśmy optymistami – wyznaje Alek.
Zbiórka odbywa się tutaj.
Brak komentarzy