Nie ma kto jej zawozić do szkoły. Trudna sytuacja młodej dziewczyny i jej mamy[AKTUALIZACJA]

Córka Pani Anety z Inwałdu uczęszcza do Branżowej Szkoły Specjalnej w Wadowicach (dawna Zasadnicza Szkoła Zawodowa nr 4). Ligia uczy się w trzeciej klasie w zawodzie cukiernika oraz posiada orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu lekkim. Trzy razy w tygodniu dojeżdża do szkoły specjalnym autobusem, natomiast dwa razy w tygodniu na praktyki dojeżdża sama zwykłym busem komunikacji publicznej. Z komunikacją na trasie Inwałd - Wadowice nie ma problemu. Tymczasem teraz dyrekcja tej szkoły przeniosła praktyki, na czas remontu, do Radoczy.

Ligia nie może podróżować sama tak daleko, z dwoma przesiadkami. Pani Aneta bardzo boi się o jej bezpieczeństwo, dlatego nie zgadza się na przeniesienie praktyk do Radoczy. Natomiast dyrekcja nie zgodziła się, żeby Ligia miała praktyki gdzie indziej, bliżej miejsca zamieszkania.

Zobaczcie nasz materiał.

Gmina zgodnie z ustawą zapewnia dowóz do szkoły i na zajęcia praktyczne dzieciom niepełnosprawnym tylko w stopniu znacznym, umiarkowanym lub dzieciom ze sprzężeniami, co niestety nie obejmuje Ligii. Pani Aneta złożyła w tej sprawie skargę do Kuratorium Oświaty oraz Starostwa Powiatowego w Wadowicach.

Przepisy przepisami, ale dobro dziecka i jego bezpieczeństwo powinno być najważniejsze zwłaszcza, że nie jest to szkoła standardowa, ale szkoła specjalna. Uczniowie takich szkół powinni być objęci szczególną opieką.

AKTUALIZACJA 13.10.2017

Dyrektor Branżowej Szkoły Specjalnej Izabela Iwańska przysłała do redakcji mamNewsa.pl komentarz dotyczący reportażu, w którym odrzuca wszystkie zarzuty wypowiedziane w stosunku do jej osoby przez Panią Anetę.

Komentarz dyrektora ZSS w Wadowicach dotyczący ukazania się artykułu „Nie ma kto jej zawozić do szkoły. Trudna sytuacja młodej dziewczyny i jej mamy”.

W nawiązaniu do materiału dziennikarskiego emitowanego w Państwa portalu w dniu 12.X br. pod tytułem „Nie ma kto jej zawozić do szkoły. Trudna sytuacja młodej dziewczyny i jej mamy”, uważam za konieczne odniesienie się do jego treści.

Po pierwsze należałoby rozróżnić dwa pojęcia: orzeczenie o niepełnosprawności intelektualnej, a orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego oraz stopień niepełnosprawności. Pojęcia te nie są synonimami i oznaczają skrajnie rożne sytuacje.

Po drugie rozmówczyni w reportażu twierdzi, iż reprezentuje grupę rodziców. Zapewniam Państwa, że oprócz w/w osoby nikt żadnych uwag, co do rozwiązania zaistniałej sytuacji nie zgłaszał.

Po trzecie, zainteresowani rodzice podczas zebrania z rodzicami zostali poinformowani o planowanym, a nie dokonanym już rozwiązaniu sytuacji.

Po czwarte, termin rozpoczęcia remontu nie jest aktualnie ustalony, więc podanie konkretnej daty jest całkowicie bezzasadna.

Żadnego pisma od rodzica nie otrzymałam, nic mi nie wiadomo o jego istnieniu, a tym bardziej jego treści. Również do dnia dzisiejszego rzekomego pisma nie otrzymałam.

Po piąte, telefony komórkowe nie zostają uczniom odbierane, lecz na czas prowadzenia zajęć lekcyjnych są przechowywane na biurku nauczyciela. Jest to podyktowane przede wszystkim ochroną danych osobowych jak również nie korzystania z telefonu podczas zajęć. Unikamy w ten sposób przenikania do sieci, podczas pobytu w szkole, informacji, zdjęć, których rodzice sobie wyraźnie nie życzą, a w tym także w/w pani. Za bezpieczeństwo ucznia na lekcji odpowiada nauczyciel.

Podsumowując, podważam wiarygodność twierdzeń dotyczących moich w tej sprawie działań, gdyż pani ta nigdy w nich nie uczestniczyła oraz nie była świadkiem żadnych uzgodnień.

Sposób w jaki opinia publiczna poznała zaistniałą sytuację jest dla mnie i prowadzonej przeze mnie placówki bardzo krzywdzący, a przede wszystkim nieprawdziwy. Żądam sprostowania przekazanych informacji i zapewniam o mojej gotowości do udzielenia zainteresowanym Państwu rzetelnych informacji w tej sprawie.

Z poważaniem dyr ZSS mgr Izabela Iwańska

Zaznaczmy, że dyrektor Izabela Iwańska twierdzi że nie wie o istnieniu żadnego pisma i nic takiego nie otrzymała. Natomiast Pani Aneta poinformowała nas już wcześniej, że takie pismo złożyła ale niestety odmówiono jej jego przyjęcia. Na dowód pokazała poniższe pismo.

Ciąg dalszy nastąpi.