Młoda projektantka z Sułkowic podbija świat [FOTO]

Klaudia Kasprzak, bo o niej mowa, pochodzi z Sułkowic k. Andrychowa. Studiowała Formy Przemysłowe na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, Wzornictwo na warszawskiej ASP oraz Collaborative and Industrial Design w Helsinkach. Zajmuje się projektowaniem produktu pod wdrożenia przemysłowe, projektowaniem mebli, stoisk targowych oraz projektów wnętrz. Ma na swoim koncie wdrożenia rynkowe oraz liczne nagrody i stypendia. Jej projekty można było oglądać podczas międzynarodowych wystaw i targów m.in. w Nowym Jorku, Mediolanie, Sztokholmie, Frankfurcie, Bukareszcie czy Helsinkach.

Skąd zainteresowanie designem użytkowym? - pytamy Klaudię.

Zawsze interesowało mnie, jak pewne rzeczy są zrobione, jak coś można przerobić, ulepszyć. Pierwsze pomysły dotyczące studiów były skierowane w stronę architektury wnętrz, ale to produkt ostatecznie wygrał. Dodatkowo mam totalnego hopla na punkcie materiałów, kształtów i tekstur. Myślę, że patrzę na przedmioty w specyficzny sposób.

Studiowałaś na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, Warszawie oraz w Helsinkach, jak oceniasz poziom uczelni polskich i zagranicznych?

To bardzo złożone pytanie. W Polsce projektanci wzornictwa przemysłowego kształceni są głównie na Akademiach Sztuk Pięknych, natomiast za granicą często są to uczelnie artystyczno -techniczne nierzadko połączone z kilkoma wydziałami. Tak jak np. w Helsinkach, gdzie kształcenie odbywa się pomiędzy designem, biznesem, a inżynierią co jest ogromnie rozwojowe. W Polsce brakuje nam wciąż współpracy między uczelniami. Dodatkowo za granicą normą jest, że wszystkie projekty studenci wykonują przy ścisłej współpracy z firmami, podczas gdy u nas niestety jest to nadal rzadkością. A tylko taka edukacja umożliwia studentom zrozumienie mechanizmów współpracy projektant-przedsiębiorstwo. Projektowanie jest niesamowicie interdyscyplinarną dziedziną, której przedstawiciele powinni umieć rozmawiać na wielu płaszczyznach. Konsultowanie projektu z profesorami, którzy są projektantami jest czymś zupełnie innym niż konsultacja z inżynierem konstruktorem, a jeszcze czymś innym z przedsiębiorcą nakierowanym na zyski. To sytuacje, z którymi stykają się projektanci po ukończeniu studiów i które niejednokrotnie rodzą duże problemy w procesie projektowania. Współpraca studentów z przedstawicielami przemysłu daje możliwość zetknięcia się z zupełnie innym tokiem myślenia oraz innymi oczekiwaniami wobec produktu. Myślę, że jest to niesamowicie istotne w praktyce projektowej.

Robisz to co kochasz, więc nie pracujesz. Zgadzasz się z tym?

Jeśli pracą nazwiemy codzienne ośmiogodzinne męczarnie i „byle do piątku” to tak rzeczywiście nie pracuję ;) Kocham to, co robię aczkolwiek zabiera to ogromną ilość czasu. Projektowania nie da się zamknąć w określonych godzinach, bo projekty gdzieś tam w głowie krążą zawsze. Ciągłe przyswajanie interdyscyplinarnej wiedzy, setki podejść do jednego projektu, uporczywe poprawianie najdrobniejszych detali… To wszystko wymaga czasu, cierpliwości i wytrwałości.

Co Cię najbardziej fascynuje w projektowaniu?

To, że każdy projekt jest inny, przynosi nowych ludzi i nowe doświadczenia, nie ma nudy, rutyny. Aspekt kreatywny jest pociągający, bo tworzę nowe, realne rzeczy i dość szybko mogę zobaczyć efekt. To jest duża satysfakcja, szczególnie, jeśli widzi się swoje rzeczy na półkach sklepowych.

Czy w swoich projektach nawiązujesz do kultury naszego regionu, jeżeli tak to jakie są to elementy?

Bezpośrednio raczej nie, bo projektowanie przemysłowe to nie rzemiosło. Aczkolwiek mam świadomość, że region w jakim się wychowałam znacząco wpłynął na moje poczucie estetyki, szacunek do materiału i tradycji.

Skąd bierzesz inspiracje do nowych projektów

Zewsząd! Natura pozostanie chyba dla mnie zawsze największą inspiracją. Kształty, tekstury, kolory to wszystko można interpretować i rozwijać na milion sposobów. Staram się też dużo jeździć na międzynarodowe targi, które w znaczący sposób zakreślają trendy i kierunki rozwoju na najbliższe lata. Ale oczywiście proces projektowy nie wygląda jak u pomysłowego Dobromira, któremu od tak spada pomysł do głowy. To raczej umiejętne słuchanie zleceniodawcy, użytkowników, projektowanie doświadczeń i komunikacji oraz łączenie tego wszystkiego z technologią. Często pracuję w zespołach interdyscyplinarnych gdzie łączymy wiedzę z różnych dziedzin - projektowanie jest fascynującym i niesamowicie złożonym procesem.

Wydaje się, że obecnie nastał bardzo dobry czas dla designu. Jest o nim głośno!

Design jest dziedziną, która dotyka właściwie wszystkich obszarów naszego życia, bo wszystko wokół nas jest w jakiś sposób zaprojektowane. Łatwo zauważyć różnice między społeczeństwem teraz, a sprzed kilkudziesięciu lat. Jesteśmy lepiej ubrani i bardziej o siebie dbamy. Nauczyliśmy się myśleć o tym, co jemy, zaczynamy myśleć o tym, jakie rzeczy wnosimy w swoje codzienne otoczenie. Jaką mają wartość i skąd pochodzą. Po czasach niedostatku PRL-u zostaliśmy zalani bylejakością. Jako naród byliśmy otwarci na konsumpcję, ale niekoniecznie świadomą, bo najpierw nie było nic, a potem nagle pojawiło się wszystko - kolorowe, plastikowe, błyszczące. Na szczęście dojrzewamy do roli odpowiedzialnych konsumentów.

Dla bardzo wielu ludzi design kojarzy się z luksusem, z czymś niedostępnym. Dlaczego?

To bardzo błędne myślenie. Społeczeństwu słowo „design” kojarzy się z rzeczami dziwnymi i drogimi, a przecież te nawet najprostsze rzeczy, z którymi codziennie się stykamy są przez kogoś zaprojektowane. Wszystkie rzeczy stworzone przez człowieka, bez względu na to czy z górnej czy z dolnej półki, są dziełem jakichś projektantów. To wszystko to jest właśnie design. To media kreują wizerunek, to one zazwyczaj pokazująnajbardziej widowiskowe eksperymenty zakrawające w dużej mierze o sztukę, a to tylko mały wycinek z dziedziny DESIGNU.

Dużo podróżujesz, czy odpowiada Ci taki tryb życia ?

Mam dość intensywny rok. Studia w Finlandii, staż w Niemczech - to poskutkowało kilkoma międzynarodowymi projektami, gdzie wyjazdy były koniecznością. Osobiście wolałabym większą stabilizację, ale każdy etap w życiu rządzi się swoimi prawami. Chciałabym teraz zdobyć maksymalnie dużo doświadczenia i kontaktów dlatego staram się wykorzystać możliwości, które są mi dawane. Konfrontacja z innymi uczelniami i pracowniami projektowymi otwiera umysł i „popycha” do przodu. Nie lubię stać w miejscu…

Gdzie widzisz siebie za kilka lat?

Zależy mi na tym, aby żyć w zgodzie z tym, co robię. Interesują mnie projekty, które realnie zmieniają jakość naszego życia dlatego cieszę się, że ostatnio miałam możliwość projektowania kilku urządzeń do branży rehabilitacyjno-medycznej. To sfera która wymaga specjalnej dbałości o człowieka i jego komfort. Chcę się rozwijać, odwiedzać nowe miejsca, poszerzać horyzonty. A co czas przyniesie, zobaczymy…